Το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι έντασης και που αλλάζει συνεχώς. Οι απαιτήσεις είναι απλές και σε κάποιους γνωστές. Τρέξιμο πάνω κάτω, πίσω βήματα, άλματα και συνεχής κίνηση χεριών. Με τη στενή επαφή μεταξύ των παικτών, την επιφάνεια του σκληρού γηπέδου, τον μεταβαλλόμενο ρυθμό του, οι αθλητές όλων των επιπέδων ρισκάρουν να τραυματιστούν είτε ελαφρά είτε πιο σκληρά.

Πολλοί μπορεί να θεωρούν ότι το μπάσκετ δεν είναι ένα άθλημα τόσο σκληρό όπως το ποδόσφαιρο. Ωστόσο, είναι σε μεγάλο βαθμό ένα άθλημα επαφής που επιφέρει τους αντίστοιχους τραυματισμούς που θα αναλυθούν παρακάτω.

Οι 4 πιο συχνοί τραυματισμοί στο μπάσκετ

Οι τραυματισμοί που μπορεί να εμφανιστούν σε έναν αθλητή μπάσκετ αφορούν τον κάτω κορμό του σώματός του με βάση τη φύση του παιχνιδιού.

Παρακάτω είναι οι πέντε συνηθισμένοι τραυματισμοί στο μπάσκετ:

• Διαστρέμματα αστραγάλου
• Τενοντίτιδα στον αχίλλειο 
• Τραυματισμοί στο γόνατο (π.χ. ρήξη MCL, ρήξη ACL ή “Jumper’s Knee”)
• Μώλωπες στο μηρό
• Τραυματισμοί των δακτύλων

1. Διάστρεμμα αστραγάλου

Τα διαστρέμματα του αστραγάλου μπορεί να προκληθούν από υπερβολική αναστροφή της άρθρωσης του αστραγάλου, η οποία δημιουργεί πίεση στον πρόσθιο πτερυγωτό σύνδεσμο, στον οπίσθιο πτερυγωτό σύνδεσμο και στον οπίσθιο αστράγαλο. Η σοβαρότητα του διαστρέμματος μπορεί να αξιολογηθεί με βάση το πόση ζημιά υφίστανται αυτοί οι σύνδεσμοι του αστραγάλου. Τα διαστρέμματα είναι της κλίμακας των ήπιων, μετρίων και σοβαρών, με το κάθε ένα να έχει τις αντίστοιχες επιπτώσεις στην απόδοση των παιχτών και στον χρονικό περιθώριο ανάκαμψης τους.

Συμπτώματα (ήπιου διαστρέμματος):  Πρήξιμο, Μώλωπες, Δυσκολία στο περπάτημα, Αστάθεια

2. Τενοντίτιδα στον αχίλλειο 

Για τους παίχτες του μπάσκετ, το συνεχές και γρήγορο ξεκίνημα και σταμάτημα μαζί με τα επαναλαμβανόμενα άλματα μπορεί να οδηγήσει σε τενοντίτιδα του αχίλλειου. Επίσης, μπορεί να είναι αποτέλεσμα αδύναμων μυών της γάμπας ή αύξησης της έντασης της προπόνησης πολύ γρήγορα, ειδικά στην αρχή της σεζόν.

Συμπτώματα:  Πόνος στη φτέρνα και στον αστράγαλο, Ενόχληση στο πίσω μέρος του ποδιού πάνω από τον αστράγαλο, Δυσφορία την ημέρα μετά την άσκηση , Πόνος στο περπάτημα σε ανηφόρα ή στο ανέβασμα σκαλιών, Πόνος το πρωί που αυξάνεται όσο περνά η μέρα.

3. Τραυματισμοί στο γόνατο

Οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις, όπως το τρέξιμο και το άλμα, μπορούν να κάνουν τους μπασκετμπολίστες πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς στο γόνατο. Επιπλέον, οι γρήγορες αλλαγές στις κινήσεις σε συνδυασμό με την επιφάνεια του σκληρού γηπέδου κάνοντας τους παίκτες ευάλωτους.

Συμπτώματα: Οι παίκτες του μπάσκετ είναι ευάλωτοι σε διάφορους τύπους τραυματισμών στο γόνατο. Τα συμπτώματα ποικίλλουν ανάλογα με τη κάθε περίπτωση ξεχωριστά.

1. Patellar Tendonitis γνωστή και ως «Jumper’s Knee»: Πόνος από το μπροστινό μέρος της επιγονατίδας που κινείται προς τα κάτω προς την κνήμη.
2. Διάστρεμμα γόνατος: α) ACL: Πολλοί αθλητές αναφέρουν ότι άκουσαν ένα «κρακ» ή αισθάνονται το γόνατό τους να «βγαίνει». Στη συνέχεια, ακολουθεί έντονος πόνος στην περιοχή του γονάτου. β) PCL: Αν και λιγότερο συχνό, οι μπασκεμπολίτσες ακούνε έναν παρόμοιο θόρυβο στο πόδι τους, ο οποίος στη συνέχεια συνοδεύεται από πόνο, πρήξιμο και αστάθεια του γόνατος στο πίσω μέρος του γόνατος.
3. Meniscal Tears: Πόνος στο γόνατο, πρήξιμο και αδυναμία στο ίσιωμα του ποδιού.

4. Τραυματισμοί στα δάχτυλα

Ένας συνηθισμένος τραυματισμός στο μπάσκετ είναι στα δάχτυλα του χεριού. Ένας παίκτης μπορεί να αντιμετωπίσει ένα μπλοκάρισμα του δακτύλου όταν η μπάλα συναντά ξαφνικά την κορυφή του δακτύλου. Όταν συμβεί αυτό, το δάχτυλο κολλάει σε μία από τις αρθρώσεις του, με αποτέλεσμα ένα πρησμένο δάχτύλο.

Συμπτώματα: Πόνος και πρήξιμο στο προσβεβλημένο δάκτυλο.

Οι παραπάνω 4 πιο συνηθισμένοι τραυματισμοί αποτελούν μόνο ένα μικρό εμπόδιο που ευτυχώς στις ημέρες μας έχουν γρήγορη αποκατάστασή. Επειδή το μπάσκετ αποτελεί ένα άθλημα επαφής και γρήγορης εναλλαγής ταχύτητας και στάσης σώματος, οι τραυματισμοί δεν μπορούν να αποφευχθούν τελείως.

Ωστόσο, υπάρχουν οι πιθανότητες να μειωθούν με την καλύτερη δυνατή προετοιμασία των μυϊκών ομάδων, ώστε αργότερα να υπάρξει και ταχύτατη ανάρρωση. Σε αυτές, τις περιπτώσεις η συνεργασία με έναν αθλητικό προπονητή ή έναν φυσιοθεραπευτή μπορεί να βοηθήσει πιο γρήγορα στην ανάκαμψη.